Hizkuntza-lokalizazio

Hizkuntza-lokalizazioa, (latineko locus (toki) eta ingeleseko locale (zerbait gertatzen edo kokatzen den lekua) aurretiaz hainbat hizkuntzara itzuli den testu bat herrialde, eskualde edo talde espezifikoentzat egokitzeko prozesua da. Produktu bat itzultzeko eta kultura jakin batera egokitzeko prozesu luze baten bigarren fasea da (lehena internazionalizazioa da)^[1]; bigarren fase honetan, merkatu mota bakoitzak dituen desberdintasunak kontuan hartzen dira.

Hizkuntzen lokalizazioa eta itzulpen jarduera bi gauza desberdin dira, lokalizazioak, produktua tokiko beharretara egokitzeko helburuarekin, xede kulturaren azterketa sakon bat egiten baitu. Lokalizazioarentzat ingelesez L10N laburdura erabili ohi da (“L” eta “N” artean 10 letra daudela adieraziz).

Lokalizazio prozesua orokorrean, itzulpenari baino, software, bideo-joko eta web-orrialdeen kultura-egokitzapenari eta itzulpenari egoten da lotua, nahiz eta itzulpenak ere kultura-egokitzapenak eskatzen dituen. Lokalizazioa hizkuntza bakar bat hitz egiten den eskualde edo herrialdeentzat zein hizkuntza bat baino gehiago hitz egiten direnentzat gauzatu daiteke. Gaztelaniaren kasuan, esaterako, Hego Amerikan eta Espainian erabiltzen diren bariazioak ez dira berdinak, eta adibidez, eskualde bakoitzean berezkoak diren esaera batzuk erabiltzen dira. Berdin gertatzen da ingelesa hizkuntza ofiziala den herrialdeetan, leku batetik bestera aldatzen diren esapideekin (adib. Ameriketako Estatu Batuak, Erresuma Batua eta Filipinak).

1. ↑ (Gaztelaniaz) Itziar Bernaola, Ana Isabel Morales eta Irune Payros, EHU. «"Con mala escoba mal se barre": los problemas de la localización de productos informáticos no internacionalizados» www.translationdirectory.com (Noiz kontsultatua: 2021-11-03).