Vocal

As vocals son os sonius d'una luenga que s'articulan exclusivament con a vibración d'as cuerdas vocals, sin que o paso de l'aire por as cavidaz superiors de l'aparato fonador (a farinche, a cavidat bucal y a cavidat nasal) i adhiban dengún atro elemento sonoro. Istas cavidaz nomás actuan como resonadors, alterando os harmonicos d'o soniu activau por as cuerdas vocals. As vocals s'oposan a las consonants.

I hai tres factors de clasificación d'as vocals, en función de como a cavidat bucal y a cavidat nasal alteran os harmonicos d'o soniu produciu por as cuerdas vocals:

  • o punto d'articulación, que pende d'a posición d'a luenga, que puet estar avanzada u atrasada, y/u alto u baixo baixada (vocal ubierta) u devantada (vocal zarrada) enta o paladar.
  • a labialización, que pende d'a posición d'os labios, con arredondeyo u sin.
  • a nasalización, que pende d'a participación u no pas d'a cavidat nasal como resonador.

En acustica os diferents formants de cada vocal se veyen como partis foscas d'un espectrograma. As vocals son os sonius más estudiaus.

Una vocal puet unir-se con atras en a pronunciación y formar asinas un diftongo u un triftongo, presents en a mayoría de luengas. A capacidat de distingir entre sonius vocalicos seguius se diz vocalización cuantica.[1] Cal sinyalar que a pronuncia d'as vocals varía muito entre os diferents idiomas. Os signos pa representar as vocals son os que más a sobén levan un diacritico.

  1. (ca) Bueno i Torrens, David (2015), “Llenguatge, creativitat i lliure albir: l'origen evolutiu de la capacitat lingüística”, en Llengua, societat i comunicació, 13.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search