Xiblata

Xiblata
[editar datos en Wikidata]

Esti artículu necesita wikificase. Pues visitar la llista d'artículos pa wikificar. Contribúi camudando lo que seya necesario o poniendo na páxina d'alderique lo que nun conozas pa que l'autor faiga los camudamientos. (Collabora!) Nun elimines esti avisu hasta que tea fináu tol trabayu... Esti avisu púnxose'l 26 de mayu de 2014.

Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Xiblata}} ~~~~

Denominar flauta a un tipu d'instrumentu musical de vientu. Pola cencellez de la so construcción, pue que seya unu de los instrumentos más antiguos, pos con diverses formes alcuéntrase en toles cultures.

Consta d'un tubu, xeneralmente de madera o metal (pero tamién de güesu, marfil, cristal, porzolana, plásticos o resines, etc.), con una serie de furos y una boquilla, nel cantu del cual (bisel) produzse'l soníu: l'aire puede llegar direutamente de los llabios del executante (como na flauta traversa o trevesera, el bansuri de la India o'l shakuhachi xaponés), o introduciéndose enantes nuna canal enfocada al bisel (como na flauta duce). En delles cultures tamién esisten flautes que se toquen al traviés de la ñariz.

Abriendo o cerrando los furos del cuerpu (tubu) del instrumentu camuda la llargor del aire vibrante dientro del tubu, definiendo asina l'altor del soníu. Los furos tapar en dellos casos direutamente cola yema de los deos, n'otres con llaves. Nel so sentíu más elemental, pa producir una escala ascendente afayar secuencialmente los furacos del instrumentu, dende'l más alloñáu de la boquilla (o elementu productor del soníu) hasta'l más cercanu; pa llograr soníos d'octaves cimeres pueden utilizase harmónicos, en dellos casos cola ayuda de digitaciones cruciaes (néstes la organización de los deos de tapar/desatapar furacos puede paecer tar dispuesta de manera arbitraria).

A pesar de que puede tar construyida en madera o metal, la flauta catalógase dientro de la familia de vientu de madera, una y bones l'esquema de producción de soníu caltiénse inalteráu; nos instrumentos de vientu de madera, produzse'l soníu por aciu la vibración d'una o delles cañes o seiciones del instrumentu (nel casu de la flauta, el bisel de la embocadura, o na "boca" de les flautes duces), ente que nos instrumentos de vientu de metal, son los llabios los que cimblen pa producir soníos, tipo trompeta.

Pa tocala hai dos maneres de embocarla: de frente, en casi la mayoría de les flautes, y de llau, soplando por un furu asitiáu nel llateral, na flauta trevesera.

El soníu de la flauta traversa yera acomuñáu con dioses. Una nota d'ésta ye capaz d'aselar al mundu, foi una de les frases más escuchaes mientres la Edá Media.