Kuipergordel

Die Kuipergordel, soms ook die Edgeworth-Kuipergordel genoem, is ’n streek in die Sonnestelsel anderkant die planete wat strek van die wentelbaan van Neptunus 30 astronomiese eenhede (AE) van die Son af tot ongeveer 50 AE.^[1] Die streek is soortgelyk aan die asteroïdegordel, hoewel dit aansienlik groter is: 20 keer breër en met ’n massa van 20 tot 200 keer so groot.^[2][3] Soos die asteroïdegordel, bestaan die Kuipergordel uit klein voorwerpe, oorblyfsels van toe die Sonnestelsel gevorm het. Terwyl die hemelliggame in die asteroïdegordel hoofsaaklik uit rots en metaal bestaan, is die Kuipergordel se voorwerpe grootliks saamgestel uit bevrore vlugtige stowwe, of yse, soos metaan, ammoniak en water. Die Kuipergordel is die tuiste van minstens drie dwergplanete: Pluto, Haumea en Makemake. Dit is genoem na die Nederlands-Amerikaanse sterrekundige Gerard Kuiper, hoewel hy nie die bestaan daarvan voorspel het nie.

In 1992 is Albion ontdek; dit was die eerste Kuipergordelvoorwerp (KGV) naas Pluto en Charon.^[4] Sedertdien het die aantal ontdekte KGV's tot meer as duisend gegroei en daar word geglo dat meer as 100 000 KGV's ’n deursnee van meer as 100 km het.^[5] Daar is oorspronklik geglo die Kuipergordel is die bron van kortperiodekomete (met ’n wentelbaan wat minder as 200 jaar duur om te voltooi). Studies sedert die middel 1990's het egter gewys die Kuipergordel is dinamies stabiel en dat die verstrooide skyf, ’n dinamies aktiewe streek wat 4,5 miljard jaar gelede deur die uitwaartse beweging van Neptunus geskep is,^[6] die ware oorsprong is.^[6] Verstrooideskyfvoorwerpe, soos Eris, is KGV-agtige liggame met uiters groot wentelbane wat hulle tot 100 AE van die Son af neem.

Die Kuipergordel word onderskei van die teoretiese Oortwolk, wat duisend keer verder is. Die voorwerpe in die Kuipergordel, verstrooide skyf en Oortwolk word saam Trans-Neptunus-voorwerpe (TNV's) genoem.^[7]

Een van Neptunus se natuurlike satelliete, Triton, is waarskynlik ’n KGV wat deur die planeet in ’n wentelbaan vasgevang is.^[8]

Met ’n deursnee van meer as 2 000 km is die dwergplaneet Pluto die grootste lid van die Kuipergordel. Dit is ook die naasgrootste TNV (naas Eris in die verstrooide skyf). Pluto, wat aanvanklik as ’n planeet geklassifiseer is maar sedert 2006 ’n dwergplaneet is omdat dit as ’n KGV beskou word, se samestelling is soortgelyk aan dié van baie ander voorwerpe in die Kuipergordel en sy wentelperiode is kenmerkend van ’n klas KGV's bekend as plutino's, wat dieselfde 2:3-baanresonansie met Neptunus het.

Die New Horizons-ruimtetuig het die KGV (486958) 2014 MU₆₉ op 1 Januarie 2019 aangedoen ná sy verbyvlug van Pluto op 14 Julie 2015.

1. ↑ (en) S. Alan Stern (1997). "Collisional Erosion in the Primordial Edgeworth-Kuiper Belt and the Generation of the 30–50 AU Kuiper Gap". Geophysical, Astrophysical, and Planetary Sciences, Space Science Department, Southwest Research Institute. Besoek op 1 Junie 2007.^{[dooie skakel]}
2. ↑ Audrey Delsanti and David Jewitt. "The Solar System Beyond The Planets" (PDF). Institute for Astronomy, University of Hawaii (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 31 Maart 2010. Besoek op 9 Maart 2007.
3. ↑ (en) Krasinsky, G. A.; Pitjeva, E. V.; Vasilyev, M. V.; Yagudina, E. I. "Hidden Mass in the Asteroid Belt". Icarus. 158 (1): 98–105 Date= Julie 2002. doi:10.1006/icar.2002.6837.
4. ↑ Jewitt, David; Luu, Jane (1993). "Discovery of the candidate Kuiper belt object 1992 QB1". Nature. 362 (6422): 730–732. Bibcode:1993Natur.362..730J. doi:10.1038/362730a0.
5. ↑ NEW HORIZONS The PI's Perspective Geargiveer 13 November 2014 op Wayback Machine
6. ↑ ^{6,0 6,1} Levison, Harold F.; Donnes, Luke (2007). "Comet Populations and Cometary Dynamics". In Lucy Ann Adams McFadden; Paul Robert Weissman; Torrence V. Johnson (reds.). Encyclopedia of the Solar System (2nd uitg.). Amsterdam; Boston: Academic Press. pp. 575–588. ISBN 0-12-088589-1.
7. ↑ Gérard Faure (2004). "Description of the System of Asteroids as of May 20, 2004" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2009. Besoek op 1 Junie 2007.
8. ↑ Craig B. Agnor & Douglas P. Hamilton (2006). "Neptune's capture of its moon Triton in a binary-planet gravitational encounter" (PDF). Nature (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 23 November 2009. Besoek op 20 Junie 2006.